Mary Nemigam
زن 37 ساله از ایران ، تهرانروز گارم دیر زمانی است... در میان لبخند های کودکانه ام گم شده است... شعرم روزگاری است در غربت غبار آلود دست هایی پنهان نفس های آخر دارد... و در میان شهری به وسعت دریا,در میان ظلمت شب راه نور می خوانم... در عطر باران بر گل چکیده... میابم تو را,دست بر دستت نهاده... راه را میابم ای دوست... مری نمیگم
- دانشجو ام یه چند سالی
- نوشتن
- مطالعه می کنم به معنای کلی هر کتابی را می خونم ,در هر موردی. هر توع موسیقی را گوش می کنم,خیلی از صدای خواننده ها خوشم نمی آد. و از هر ورزشی لذت می برم
- ساده گی در هر حالتی جذبم میکنه! پیدا کردن این ساده گی سرگرمیمه از لباس و بیان گرفته تا سبک های معماری