۷.سلام ! آی زندگی.......سلام!

امروز ۲۳/مرداد/1389 است.امروز,نه دقیق تر دیروز به این نتیجه رسیدم که شاید بهتر است اصلا به نت نروم,نت رفتن به کل تعطیل شده است.

یاهو,گوگل تالک,مسنجر ماکروسافت,کانال,گودر.....کلا تعطیل است.

وبلاگ های خودم,وبلاگ دیگران,خواندن نوشته های بلاگ ها,به کل تعطیل است.

از دنیای مجازی,دنیای مردگان,خارج می شوم.

شاید تنها برای اصولی است که برای رشته ام,کارم, باید یاد بگیرم!.......برای غیر آن به کل ممنوع است.

تبریک میگم.....!به خودم,برای تصمیمی که می دانم آینده ام را زیباتر خواهد کرد.

وب گپ نوشته بود:(مفهموش هست)"به دوستم چه بگویم؟! بگویم کلی قرار مدار بلاگی گذاشتم.بگم کلی نوشته دارم...کلی دوست پیدا کردم"..........این دقیقا آن چیزی بود که بابا بهم گفت.

اینکه ,تو می تونی یک دیپلمه باشی که خوب می نویسد....که انتهای راه,فاصله ی تو با رویاهاته.......حتی اگه رویات خوب نوشتن باشد......آیا این همان چیزی است که می خواهی؟!

این جور بگم: تصمیم گرفتم ننویسم....شعر,داستان,مقاله.

باید وقتی نوشت که چیزی برای نوشتن داری.....گاهی احساس می کنم,همه ی ما,یک چیز را می نویسیم,اما هیچ چیزی تغییر نمی کند.

حرفی برای گفتن ندارم,چیزی که دیگران ندانند.

و دفتر خاطراتم کافی است...تا بنویسم برای خودم...در تنهایی خودم.

سال هاست,تمام ارتباط ام محدود به دنیای نت شده است...بیشتر دوستان ام,دوستان نتی هستند....دوستانی که سال هاست باهم ارتباط داریم.

دوستانی که هیچ کدام در تهران نیستند...........ویا در ایران نیستند.......

و ارتباط من با آنها تنها از طریق تلفن,چت,میل,بلاگ,اس ام اس .....ادامه داشته....

می خواهم به دنیای واقعی برگردم....به دنیایی که آنچه یاد می گیرم,از تلاش خودم است......

به دنیای کتاب هایم,باشگاه,دانشگاه,آدم های زنده ای که می بینم شان,حس شان می کنم,در کنارم هستند.

بلاگ را حذف نمی کنم....شاید حرفی داشتم برای زدن......در سال های بعد......زمانی که تجربه هایم.....اعمالم....بیش از حرف هایم باشد.........

فعلا........آرزوی خوشبختی شما........خداحافظ!